Pierwsze życzenia Bożonarodzeniowe

Dziś dostałam pierwsze życzenia na Święta Bożego Narodzenia, choć do świąt jest jeszcze trochę czasu. Ale też dni mijają szybko i niezauważalnie, więc może nagle się okazać, że święta tuż za progiem i wcale nie ma tyle czasu, ile byśmy chcieli.

Przy okazji tych życzeń przypomniało mi się spotkanie autorskie Bartka Sadlińskiego w Bibliotece w Głubczycach, podczas którego czytał swój wiersz „Pierwsze wspólne święta”. Znałam ten tekst wcześniej, ale wtedy pierwszy raz go słyszałam, nie – czytałam. I taki właśnie, usłyszany, bo głośno przeczytany przez autora, jakoś tak chwycił mnie za serce. posłuchajcie.

Pierwsze wspólne święta

                                                             Magdzie

A kiedy już nadejdą nasze wspólne święta,

na szybie pierwszą gwiazdkę namaluje szron;

tuż pod nią – hop, ze śniegu wyrośnie owieczka,

koziołek wda się w jasny, wigilijny mrok.

 

Usiądą pod choinką w jej przyjaznym cieniu,

a płatki śniegu zwieńczą ten obraz na szkle…

Hm… może jeszcze sianko? Pomóżmy natchnieniu;

czy dać je na ozdobę, czy zwierzakom zjeść?

 

Żartuję, za ozdobę niech posłuży zapach.

On też do szyby przylgnął. Czuję go, a Ty?

Pomyślisz: „nawet jego mróz w kontury złapał”;

ostatnie więc pytanie: gdzie żłóbek się skrył?

 

Bo przecież właśnie z niego cud świąteczny słynie.

Cóż, nim go pomyślimy, wślizgnie się pod dach.

Ożyje powolutku rysunek na szybie;

ociepli się, nie topiąc. I nabierze barw.

 

A na stronie Biblioteki głubczyckiej można zobaczyć fotorelację z tego wieczoru z poezją Bartosza Sadlińskiego. A tu plakat-zaproszenie, zamieszczone na stronie Biblioteki, który bardzo mi się podoba. Może to sentyment do starej maszynowej czcionki, takiej od antycznej już dziś maszyny do pisania…