Porzuconym zakochanym

 

“Taka krótka jest miłość, a tak długie zapominanie.”

To fragment z wiersza „20” Pablo Nerudy, z tomu „Dwadzieścia jeden wierszy o miłości i jedna pieśń rozpaczy”.

Kiedy miłość się kończy, to wydaje się, że trwała tak krótko, jej czas przeminął tak szybko, kiedy!? – pytamy. Potem przychodzi czas wspominania, żalu, tęsknienia za nią, i to jest czas, który się dłuży. A kiedy miłość się kończy, bo on albo ona nas porzucili, jakoś tak się stało że się po prostu „odkochali”, to wtedy czas wspomnień o tej miłości dłuży się szczególnie i inaczej, bo dochodzi jeszcze zapominanie, a to właśnie zapominanie trwa naprawdę długo…

A kiedy ukochana osoba odchodzi, w sensie – na zawsze, bezpowrotnie, do innego świata, umiera – wtedy wspominanie-zapominanie też może być długie i jakże bolesne…

Czy jest „długie zapominanie” lepsze czy gorsze, mniejsze czy większe? Każde na swój sposób okrutne.

A tu Madonna recytuje P. Nerudę, jego wiersz „Jeżeli mnie zapomnisz”. Nie wiedziałam, ale przecież Madonna tyle różnych rzeczy robiła, więc dlaczego nie recytacja wiersza noblisty?

http://www.popscreen.com/v/6Ts32/Pablo-Neruda-If-You-Forget-Me